gecenin bir vaktinde şehremini meydanı hala hareketli. istanbul'da, fatih'te bir kedi gördüm. apak tüyleri griye çalmış bir sokak kedisi.
parkın banklarına bitişik yatarken tüylerini hırsla yalayarak beyazlatmaya çalışıyor.
kimbilir neredeki balıkçıdan hangi balığın kılçığını yürütürken kirletti üstünü diyorum. sesli sesli yalanmaya devam ediyor..
aynı esnada bacaklarının hareketlenmesiyle de yere sürtünüyor sırtıyla. ne zaman söz nankörlükten açılsa kadına kedi benzetmesi yapılır ya.. tek kulpundan tutulmuş bir testi gibi havada kalıyor bir an benzetme beynimde. ikisinin de dokunmaya ve dokunulmaya bu denli ihtiyacı olması neden atlansın ki? bu kedi kesin dişi diyorum.